به گزارش سینماپرس، تلویزیون روزگاری با تکیه بر موضوعات خانوادگی و سبک زندگی، خودش را مطرح می‌کرد و اصطلاحاً به سریال‌های خیابان‌خلوت‌کن معروف می‌شد. اما امروز عمدتاً سریال‌سازان به‌سمتِ سلبریتی‌ها و فالووربالاها می‌روند. ازآن‌جایی سریال روند امیدوارکننده و نویدبخشی می‌گیرد که به‌سراغ موضوعات جدی، بازیگران کاربلد، تهیه‌کنندگان سفارش‌نشده و ظرفیت‌های بومی و سبک زندگی ایرانی ــ اسلامی می‌رود،

سیاستی که رئیس صداوسیما و مدیران ساختمان شیشه‌ای به آن معتقدند اما انگار سرمایه‌گذارها، برخی تهیه‌کنندگان متکی به اسپانسر و بازیگران سفارش‌شده خیلی پایبند این محتواها و ظرفیت‌های مبتنی بر معرفی درستِ‌ سبک زندگی از طریق سریال‌سازی نیستند. بارها نظرسنجی صداوسیما فارغ از نقدهایی که به آن وارد است، نشان داده است مردم سریال خانوادگیِ بدون سلبریتی ساده و بی‌آلایش را هم دوست دارند.

اصولاً مردم علاقه‌مندِ کارهایی‌اند که حرف دلشان را بزند، ایران و ایرانی را درست و اصولی در قابِ تلویزیون نشان دهد. کاخ‌نشینی و لباس‌ها و ماشین‌های آن‌چنانی شبکه نمایش خانگی را دیده‌اند و به آن انتقاد دارند؛ از عشق‌های مثلثی همان سریال‌های خانگی بیزارند اما در تلویزیون هم تک‌وتوک امیدوار می‌شوند؛ در اکثر مواقع کار دندان‌گیرِ مخاطب‌پسندی روی آنتن نمی‌رود، به همین خاطر یا بیننده تاک‌شوها و مسابقاتش می‌شود یا همان تکراری‌ها که یادآور نوستالژی‌های قدیمی‌اش است.

نظرسنجی جدید سازمان صداوسیما نویدِ روزهایی را می‌دهد که اگر بنابر سیاستِ آقای رئیس (علی‌عسکری) و مدیران ساختمان شیشه‌ای، ساخت و بها دادن به کارهای بومی و استفاده از ظرفیت‌های شهرهای دیگر است، به‌سراغ بهره‌برداری از استعدادهای جدید برویم و اقلیم، سنت‌ها و آداب و رسوم شهرهای دیگر ایران را معرفی کنیم، بیننده آن مجموعه‌ها و برنامه‌ها را دنبال می‌کند، همچنان که "دخترم نرگس" در روزهای کم‌بیننده شدن سریال‌های تلویزیون توانسته بیش از ۳۳ درصد بیننده را به خودش اختصاص دهد.

"دخترم نرگس" که کار مشترک صداوسیمای مرکز آذربایجان غربی و شبکه یک سیما بود، علاوه بر اینکه پربیننده‌ترین سریال تیرماه سیما شد، در رأس سریال‌های ساخت سیمای استان‌ها که از شبکه‌های ملی پخش شده‌اند نیز قرار گرفت. البته پیش از آن،   سریال "بانوی سردار" با ۲۱.۵ درصد بیننده که سال گذشته از شبکه سه سیما پخش شد و تولید صداوسیمای مرکز استان چهارمحال و بختیاری بود، در رده دوم قرار گرفت. سریال "جلال" تولید صداوسیمای مرکز آذربایجان شرقی که دهه فجر سال ۱۳۹۸ از شبکه یک سیما پخش شد هم با ۲۰.۸ درصد بیننده در رتبه سوم سریال‌های ساخته‌شده در سیمای استان‌ها قرار گرفت که از شبکه‌های ملی پخش شده است.

سریال "وقت صبح" تولید صداوسیمای مرکز استان سمنان هم که محرم سال گذشته و ایام لیالی قدر در رمضان ۱۳۹۹ از شبکه یک سیما پخش و بازپخش شد با ۱۴.۷ درصد بیننده در رتبه چهارم سریال‌های تولید مراکز استان‌ها قرار گرفت. بعد از "وقت صبح"، سریال‌های "روزهای بی‌قراری" تولید صداوسیمای مرکز اصفهان و پخش‌شده از شبکه دو سیما، "میانبر" تولید صداوسیمای مرکز البرز و پخش‌شده از شبکه پنج سیما و "زیباشهر" تولید صداوسیمای مرکز خوزستان و پخش‌شده از شبکه یک سیما در رتبه‌های پنجم تا هفتم سریال‌های تولید مراکز استان‌ها پخش‌شده از شبکه‌های ملی قرار گرفتند.

به همین سریال‌هایی که به آمارهای تعداد بیننده‌هایشان پرداخته شد، انتقاد وارد بوده در جای آن پرداخته شد، اما بدون شک، رسالت تلویزیون نمایش آداب و رسوم و سبک زندگی ایرانی ــ اسلامی است که با بردن دوربین صداوسیما به خارج از تهران و استفاده از ظرفیت‌های بومی و محلی می‌توانند بدون سلبریتی و تهیه‌کننده و عوامل سفارشی، مخاطب را جذب کنند، همچنان که در چهار سال اخیر این اتفاق افتاده و باید این مسیر همچنان ادامه پیدا کند، کارهایی مثل سنجرخان در کردستان، شهید شهریاری در تبریز و فصل دوم جلال در روزهای کرونایی خودشان را آماده می‌کنند که جلوی دوربین بروند.

* تسنیم